Bipolair

“Memento.”
“Wat?”
“Ik schrijf memento.”
“Waar?”
“Op mijn arm.”
“Memento?”
“Herinner je. Imperatief, van memini, zich herinneren.”
“Waarom?”
“Om mijn sterfelijkheid te herinneren, mijn leven te onthouden. Ik wil de pijn, de duisternis en de open wonde niet vergeten.”
“Maar onthoud ook de zon, het zoete, het geluk.”
“De herinnering aan geluk is onaantastbaar, het geluk is onbereikbaar.”
“Dat zijn twee erg verschillende dingen.”
“Even verschillend als het leven en de dood, slechts gescheiden door een zucht, de laatste.”
“Sterven doen we al levend.”
“Leven doen we al stervend.”