Closer

Have you ever seen a human heart? It looks like a fist, wrapped in blood!

Kom dichter. Kijk, het klopt nog, het zijn z'n laatste contracties. Het heeft geleden. Er lopen rode, zwarte aders over het glimmende oppervlak, haarfijne barsjes. Eens al het bloed eruit is gevloeid, neemt ze het kistje dat ze voor de gelegenheid heeft voorzien. Het is uit een mooie, donkere houtsoort en het is meer dan voldoende groot voor het klompje vlees dat ze er in opbergt. Ze sluit de doos af met een zegel en zet hem ergens ver achterin haar kast. Ze is niet van plan de inhoud snel weer tevoorschijn te halen.
Ze loopt terug naar de plek waar ze zoeven heeft gezeten, daar voor het raam is een kleine plas bloed het tapijt ingevloeid en terwijl ze die met een natte doek probeert uit te vegen, voelt ze de warme, zeurende pijn in haar borst. Ze betrapt zichzelf er op nu al vluchtige blikken op de kast te werpen. De herinnering van het doosje brandt op haar ogen. Zij, het meisje dat haar hart uitrukte.

Narratief_