Vannacht kwam ik mijn toekomst tegen
Vannacht kwam ik mijn toekomst tegen.
haar haar te uitgegroeid en haar stem te rauw,
vroeg me hoe laat het was.
Ik zei tien na drie en dacht te laat,
al veel te laat.
20 maart 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
En ze spon haar droef verhaal met wellust verder: 'En we kwamen,' zei ze melancholiek, 'nooit, nooit meer terecht. Voor mij was dat niet erg. Wat had ik te verliezen? Niemand, niets. Maar jij,...
(Anna Blaman - Eenzaam Avontuur)
Een reactie posten