[ Vul willekeurige titel in ]
A priori: morgen is het nieuwe maan
En verder:
Oud materiaal opgedist. Dit stukje dateert van april 2005, geschreven in opdracht van een onenthousiaste, fantasieloze leraar Nederlands. De opgave was "Schrijf een commentaar over een actueel thema." Hij heeft mij niet gequoteerd op dit stukje omdat het niet voldeed aan de vooropgestelde voorwaarden: "het ging nergens over".
Wat? Waar? Inhoud? Neen, die telt niet, die is niet van belang. Inhoud ziet er niet uit, tenzij om een leeg blad op te vullen, maar om echt iets te zeggen heeft u die toch niet nodig? Statements maakt u met shock, met fluo, met naakt, met stijl! Zeg maar wat, leuter er alstublieft op los en doe vooral niet alsof u over iets bezig bent. Val in herhaling, val niet over een spellingsfout, struikel, stotter, modder uw weg naar de top maar wat aan en prijs uzelf gelukkig als u deze week nog bekend bent. Loos zijn uw woorden, leeg zij uw zinnen. Het begin van het einde is eindelijk aangebroken.
Want gisteren verviel inhoud al, morgen zal de meningsuiting vervagen als letters op een oude fax. Wat voor nut heeft het uw gal te spuien in een reeds overvolle poel van tegenstrijdigheden, geklets en eigen volk eerst? Vertrouw er maar op dat weldra alles tot één smerige brij zal versmelten, dat elke schreeuw ononderscheidbaar zal worden van de andere en dat ze elkaar het zwijgen zullen opleggen. Door inhoudloos overaanbod zal de opinie van het individu en daardoor het forum van de meningsuiting sterven, aan een trage, maar wrede verdrinkingsdood.
Zonder slag of stoot geeft het plebs zich echter niet gewonnen. U bent getuige van een tergend lange doodsstrijd: ‘meningsruiters’ en mensen ‘met een stem’ bekogelen elkaar, tot bloedens toe, met visies, theorieën, stenen en waterballonnen, hun idee is Waarheid en van de geschiedenis hebben ze niets geleerd. Ze vallen zowel in hun betogen als in hun optreden in herhaling.
Maar uw angst wordt waarschijnlijk niet aangewakkerd door het vervallen van zulke elementaire peilers van de beschaving, als oordeel en diepgang. U voorziet echter de gevolgen. U ziet het einde van de democratie al voor u. Tijden van dictatuur, repressie, terreur breken in uw verbeelding aan. Waarvoor hebben zo velen gestreden, waarom zijn zij in de Franse Revolutie gestorven als hun Liberté niet gewaarborgd kon blijven in de moderne tijd? Inderdaad, het is een spijtige zaak dat men er niet meer in zal slagen de illusie van vrijheid te behouden. Maar wacht nog even met, geknield op de opengespleten aardkorst, om uw leven te smeken tot de donkere hemel. Het einde van een tijdperk is niet het einde van de wereld. Het enige wat u moet doen, om de ongemakken die dat met zich meebrengt, te omzeilen, is u overgeven aan onverschilligheid. Er zal geen buur zijn die een buitenspel betwist, geen socioloog die de hedendaagse maatschappij analyseert, geen moeder die de nieuwe paus beklaagt, geen debat over Brussel-Halle-Vilvoorde. Sta op en luister naar de stilte die zal heersen. Het einde der tijden is zo slecht nog niet als u zich installeert achter de paravent van apathie.
