10 tot de -541ste macht
Ik kijk naar de wolken en zie hoe ze de hele planeet omvatten, hoe ze achter de horizon verder gaan.
Ik zie de maan overdag, hoe die kleine satelliet dag in dag uit banen beschrijft rond de aarde.
Ik merk dat de zon ondergaat en ik wijs in gedachten de weg aan die ze heeft gevolgd, van oost naar west.
Ik staar naar mijn voeten en voel de zwaartekracht aan mij trekken, ik was haar bijna vergeten.
Ik richt mijn blik weer naar de hemel. Het besef overvalt me: ik ben een verwaarloosbare hoeveelheid massa in de totale som. Oef.
Reflecties_
3 opmerkingen:
het besef van nietuig te zijn en op te gaan in de massa...ik vind dat geen oef...
tenzij je daarmee bedoelt dat al je zorgen ook dienen te verdiwjnen in het niets, en je beseft: ach, waarover maak ik me eigenlijk druk?
lord cms
http://guatemala2005.skynetblogs.be
ps: fietsen en je geest over heidne en verre laten zweven kan een beetje meer soelaas brengen af en toe :-)
Oef is hier een uitroep van opluchting. Oef, ik ben maar klein. Als de wereld vergaat, verga ik ook; ik kan er niks aan doen, dus ook niet me er druk over maken.
silvia
Tof blogje heb je hier :D
Een reactie posten