Reason: automatisation of feeling

Automatische piloot. Een knopje in haar hersenen ingedrukt. Kwart na tien, nog een paar uur en ze zou thuis zijn, alleen, bevrijd van ketenen, kleren en droge lippen. Sociale conventie kon haar gestolen worden, want zij was vrij, zij was machtig. Zelfzekerheid gepersonifieerd, en in wat voor ’n persoon, vrij en machtig, jazeker. Maar nu moest ze even doorbijten, deze mensen hadden haar niet graag en dit entourage was niet vruchtbaar genoeg om wortel in te schieten, ze kon zich hier niet voeden op andermans’ angst, onzekerheid, want zij waren vrij, zij waren machtiger dan haar. Maar vanavond was het plan lachen en mooi zijn en niet te veel op de klok kijken. Steek je klamme handen in je zakken, zit stil en kijk geïnteresseerd, let op, misschien vragen ze je wel iets. Maar ze vroegen haar niets, ze vroegen haar hoe het ging en ze zei dat het goed ging. Maar ze vroegen haar niet zichzelf te zijn. Ze konden niet weten dat ze grappig was, ze konden niet weten hoe interessant ze was, want ze slaagde er niet in grappig of interessant te zijn.

Toen ze naar huis wandelde speet het haar dat pas nu dertien spitsvondigheden en zeven leuke verhalen haar te binnen schoten. Ze lachte wat in zichzelf en wandelde verder, naar huis, naar de warmte van haar lege bed en de geur van haar vertrouwen.